οχθρό

και οχτρός, -ή, -ό

(στον Ερωτόκρ.) εχθρός.

[ΕΤΥΜΟΛ. Ο τ. έχει σχηματιστεί είτε από συναίρεση τού ο εχθρός είτε με προληπτική αφομοίωση τού αρκτικού ε- σε ο-].